Jak rysuje przedszkolak? Jeden trzylatek z chęcią będzie spędzał minuty, a nawet godziny nad kartką z zamyśloną miną, kreśląc obrazki, inny nie będzie wykazywał w tym kierunku zainteresowania. To jak najbardziej naturalne. Dzieci tak jak dorośli różnią się temperamentami oraz lubią spędzać czas w różny sposób. Dibujo. Naucz Się Rysować. Córki. Small Scarf Knitting Pattern. Wooden Yard Art Patterns. Coffee Filter Snowflakes Patterns. Cross Wire Wreath. Snowman Tissue Box Cover Plastic Canvas. Coasters Crochet Pattern. GRZANE WINO, KAKAO, HERBATA, KAWA. W tym przedświątecznym wpisie chciałabym pokazać kolekcję rysunków o bardzo zimowej tematyce. To rozgrzewające, poprawiające humor napoje, które chętnie pijamy o tej porze roku. Jedzenie i napoje należą do moich ulubionych motywów. Niedawno pisałam o ilustrowanych przepisach kulinarnych, a Warto wiedzieć, że okolice położone bliżej wejścia do pochwy są bardziej kwaśne niż te miejsca w pobliżu szyjki macicy. Jeśli rodzice zastanawiają się, jak począć dziewczynkę, powinni pamiętać, że penetracja nie powinna być zbyt głęboka, aby stworzyć bardziej sprzyjające warunki dla plemników żeńskich. Jak się rysuje choinkę – krok 4 To już czysta przyjemność – zostało kolorowanie choinki . Choinka do narysowania a rozwijanie umiejętności dziecka Prawda, że to było proste? Pamiętajcie, że wspólne rysowanie nie tylko rozwija zdolności manualne dziecka , ale jest również bardzo fajnym sposobem spędzania z nim czasu i Mój przyjaciel Mamut. Anna Terreros - Martin Wydawnictwo: Helion literatura dziecięca. 32 str. 32 min. Szczegóły. Kup książkę. Szczypta magii, mnóstwo śniegu i…. Mansi wraz ze swoim przyjacielem mamutem przenosi się do epoki lodowcowej. Odkrywają, jak wyglądał wtedy świat, i spotykają zwierzęta, które wymarły bardzo dawno temu. Na razie jednak dziecko rysuje za pomocą zamkniętych figur: postacie składają się z oddzielnych części jedynie stykających się ze sobą (np. głowa i brzuch to oddzielne koła, nogi i ręce to prostokąty itd.). Kilkulatek rysuje nie to, co widzi, ale to, co wie na temat świata. zHJ43Sb. Ołówek to cudowna technika. Daje gigantyczne możliwości. Tu na tej stronie zobaczysz dziesiątki fantastycznych rysunków. Będzie czym się zainspirować i poczytać o ich powstawaniu. A na koniec będzie kilka darmowych lekcji jak zrobić skuteczny rysunek ołówkiem - galeria świetnych przykładówNa tej stronie jest mnóstwo świetnych rysunków. Będzie ona stale rozbudowywana o kolejne przykłady. Dlatego wpadaj tutaj co pewien czas żeby zobaczyć co pojawiło się nowego. Autorzy cały czas tworzą i powstaje niezwykła galeria. Spis treści strony rysunek ołówkiemRysunek ołówkiem - Pies Saba Jak narysować psa ołówkiemTo jest Saba. Kochany psiak. Zwykły kundelek ale jaki wspaniały. Poprosiłem Ewelinę żeby narysowała ją do aplikacji mobilnej DrawBy (Jest taka aplikacja i możesz sobie na nią wejść) Efekt przeszedł najśmielsze moje oczekiwania. Nie wiedziałem że moja podopieczna – uczennica jest już w stanie narysować coś tak dobrego. Co roku wypuszczam osoby które zaczęły rysunek od podstaw a skończyły na wysokim poziomie. Ale żeby osiągnąć taką jakość to trzeba zastosować metodę DEGLOM bo inaczej się nie popatrz na te oczy! Jak pięknie błyszczą – podkreślone to zostało odbiciem światła na wypukłych częściach oczu. Warto też dostrzec bogate operowanie walorem. Rysunek ołówkiem daje bardzo duże możliwości operowania skalą rysownicy mają z tym jednak dużo problemu. Dla mnie nauka rysunku ołówkiem polega między innymi na tym żeby przełamać tę barierę. Ale jak widać udaje się 🙂Tego pieska możesz narysować samodzielni. Stworzyliśmy dla Ciebie darmową lekcję on-line o tu :Jak narysować psa ołówkiem i kredkąRysunek ołówkiem - Głowa konia Było jak narysować psa? – nie może zabraknąć :Jak narysować koniaTa sama autorka i jeszcze bardziej genialny rysunek ołówkiem. Ten przykład mnie już zupełnie rozwalił. Nie mogłem się napatrzeć. I nawet więcej… mimo że to moja kursantka to poprosiłem ją o tę pracę i powiesiłem ją sobie na też chyba była zadowolona ponieważ zrobiła potem jeszcze ze 30 takich prac. Wszystkie skanowała w fazach i dzięki temu powstały świetny materiał do kursu rysunku ołówkiem. Część z niego udostępniam na dole strony i to za darmo. Po odblokowaniu go możesz sobie ściągnąć na dysk i ten obrazek też nosi tytuł “jak narysować” tyle że tym razem konia. Mnie , nauczyciela rysunku cieszą takie postępy. Przychodzą takie miłe dziewczynki na lekcje a wychodzą w pełni ukształtowane artystki. To jest ukoronowanie mojej pracy. Dzięki temu z całą stanowczością mogę powiedzieć że “Talent nie istnieje”A za chwilę prawdziwy okaz. Rysunek ołówkiem który można powiedzieć, że wgniata w ołówkiem niewiarygodna martwa natura Nauczyciel uczy nauczyciela a ten nauczycielaDość przewrotny tytuł nagłówka ale już wyjaśniam. Gdzieś w roku 2001 spotkałem Bartka Kotera. Spotkałem go na kursie rysunku u Michała Suffczyńskiego. Pan Michał jest wybitnym rysownikiem i moim przyjacielem. Właśnie wtedy poprosił mnie o zastąpienie go w jego szkole rysunku w Warszawie. To zastępstwo było dość długie bo trwało ponad dwa miesiące. To wtedy przyszło mi uczyć lat później nasze drogi znów się zeszły. Przez przypadek wyświetliła mi się jego praca na Facebooku. Zagadałem i tak oto stał się wykładowcą Szkoły rysunku Domin w Warszawie. Umiejętności Bartek miał niesamowite. Rysunek ołówkiem w jego przypadku było to istne mistrzostwo. Wtedy też zauważyłem pewną rzecz jeżeli ma się dobrego nauczyciela to ten wykształci kolejnego dobrego nauczyciela , a ten znów właśnie tak to odbywa się w Dominie. Jeden uczy drugiego a ten staje się jeszcze lepszy. Następny rysunek który pokażę jest autorstwa Kuby Lewickiego który jest wychowankiem Bartka. Zanim do tego dojdę to jeszcze słów kilka o tej ołówkowej martwej naturze. Patrzyłem jak Bartek ją rysuje. To niewiarygodnie że był w stanie wszystko tu odwzorować bez żądnych niedozwolonych chwytów. Patrzyłem i podziwiałem. Trzeb przyjrzeć się jak ten genialny rysunek ołówkiem jest zbudowany. Tylko popatrz na to jabłko i orzechy. Teraz przenieś wzrok na dzbanek i popatrz na odbicia. Jabłko odbija się w nim dwa razy – przyjrzyj się ołówkiem nr. 4 portret pana Jerzyka jak narysować portretNa portrecie widzimy Pana Jerzyka. Dałem taki temat ponieważ taka twarz jest idealna do rysowania. Na co warto zwrócić tutaj uwagę:tektonika twarzy – zmęczone , sterane życiem oblicze jest wspaniałym tematem rysunkowymświatłocień – popatrz na cień który pada od daszku czapeczki na nos i policzkiwąsy – tu trzeba przybliżyć sobie – jak klikniesz to się powiększybardzo duża ilość odcieni szarości – ale też umiejętność wybrania bieli czerni. Temat który rysunek od podstaw ćwiczy cały wykonał genialny rysunek ołówkiem. On wykształcił kolejne rzesze świetnych rysowników którzy teraz uczą nowych się na kurs rysowania ołówkiem Poniżej masz w pełni ten rysunek. Nauczyliśmy Kubę nauczymy i Ciebie. Wbijaj do nas lekcje rysunku a nie będziesz chciał w życiu robić nic ołówkiem nr. 5 aparat fotograficzny z filmu "DYM" Na tej pracy masz aparat fotograficzny, którego Harvey Keitel używał w filmie “Dym”. Tak się stało, że jest on ze mną od samego początku Domina czyli o 1994 nie jest użytkowany. Cyfrówki go pokonały. Ma on teraz inne zadanie – jest elementem składowym martwych natur. Do dnia dzisiejszego rysujemy rysunek ołówkiem również należy do Kuby Lewickiego. Jeszcze niżej zobaczysz zajawkę kursów rysunku on-line z Gdańska. Ja rysunek na okładkę dałem również aparat fotograficzny narysowany przez tajemniczego ołówkiem nr. 6 - gmach politechniki warszawskiej Ten rysunek ołówkiem jest autorstwa Adriana Rogali. Jednego z najlepszych rysowników tą techniką. Tu też jest ciekawa historia:Adrian zapisał się do mnie na kurs na architekturę w Warszawie. Dostał się na nią z powodzeniem. Nawet zdobył Złoty Indeks! Akurat kursy na architekturę to też nasza specjalność. Nie przez przypadek przez 12 lat z rzędu najlepsi na egzaminie na architekturę byli od nas. My nazywamy to Złotą Dekadą 🙂Adrian, został naszym prowadzącym. Z powodzeniem stosował na sobie dwie unikalne metody zdobycia takich umiejętności – WUS i Deglom. Już po trzech latach nauki rysunku zaczął robić prace wybitne. Potem nastąpiła filiacja (tak jak u średniowiecznych Cystersów 😉 ) Adrian przeniósł się do Radomia gdzie założył prężną szkołę rysunku w ciekawe, ten świetny poziom przenieśliśmy jeszcze dalej bo potem był Poznań, Łódź, Wrocław, Lublin, Kraków, Katowice, Gdynia i Gdańsk. A w tej ostatniej filii zrobili coś extra : Tylko zobacz:kurs rysunku on-line Jeżeli nie możesz pozwolić sobie na kurs stacjonarny to świetnym rozwiązaniem jest kurs on-lineWszystko masz tu ogarnięte na wideo i dokładnie raz a dostęp masz ołówkiem - przykłady ilustracji Uczeń – wykładowca – twórcaPrzyszedł czas na Grześka Korniluka. Tak przychodzi do mnie kiedyś i w przerwie między prowadzeniem zajęć mówi mi, że coś tam narysował. Coś tam … jak to zobaczyłem to aż zapisał się do na na kurs rysunku dla kandydatów na architekturę. I na tę architekturę się dostał. Co ciekawe w roku w którym był na pierwszym semestrze aż 85% osób które się dostały to byli moi podopieczni. Po kilku trymestrach zaczął skręcać w bok. Coraz mniej interesowała go architektura a coraz bardziej inna twórczość plastyczna. Teraz Grzegorz jest twórcą figurek do Warhammera itp. Tak to już jest, że wyłapuję takie wybitne jednostki a mam ich całkiem sporo i proponuję wykładanie mojej szkole rysunku. Takich diamentów się nie wypuszcza z ręki. Ale niech Cię nie zwiedzie słowo diament. Grzesiek jak wielu jemu podobnych trafił do nas na lekcje rysunku od podstaw. Potem obłożyliśmy go naszym programem i naszymi technikami uczenia. A potem się wykrystalizował diament. Kiedy skanowałem tę pracę to nie wiedziałem jak ją nazwać. Co na niej jest? Dlatego na dysku wśród fajnych rysunków moich kursantów ten ma tytuł “Kleszcz i rybcia” Grzesiek jak widzisz doprowadził rysunek ołówkiem do perfekcji. Może jeszcze dodajmy, że jest to całkowicie z głowy – kreatywności też ołówkiem nr. 8 ilustracja domu hobbitaNiech nic nie przeszkodzi Ci w rysowaniuSłowo wprowadzenia. Tu jest praca Michała Miłkowskiego , dodam że był to kolega z grupy Grześka Korniluka. Reprezentował on inny styl – styl wycierucha. Tak go nazwałem bo nie miał swojej nazwy. Z Michałem pracowało się super a najbardziej podobało mi się to że … Michał czytał mi słowa z ust. Jest bowiem słabo słyszącym. W rysunku w niczym to nie przeszkadzało a może nawet lepiej? Bo nie rozpraszały go zewnętrzne bodźce. Rysunek ołówkiem – styl wycieruch. Niezwykle efektowna technika. Nazywana często malarstwem ołówkowym. Rysunek w tej technice powstaje w wyniku roztarcia sproszkowanego grafitu na wcześniejszy podrys. Na koniec wzmacnia się rysunek miękkimi ołówkami typu 5b, 6b, 7b. Ważnym elementem jest ostateczne wybieranie światła gumką chlebową i elektryczną! rysunek ołówkiem - nautilus kapitana nemo Kiedy Michał dostał ode mnie zadanie narysowania ilustracji Nautilusa Kapitana Nemo to w ogóle nie spodziewałem się, że może powstać coś wyobrażenie jak powinna wyglądać ta praca było zupełnie inne. Ale to właśnie jest fajne w tym zawodzie. Można kreować fantastyczne formy które nigdzie indziej nie zostały mamy w szkole rysunku Domin taką specjalną tajemniczą metodę której skrót nazywa się KDD – Kreatywna Dziesiątka Domina. Ale co dokładnie to znaczy i jak nią pracować to już omówimy na lekcjach rysunku na które Zapraszam 🙂rysunek ołówkiem nr. 10 - wielki meczet w kordobieBogactwo perspektywyTen rysunek ołówkiem zachwyca bogactwem perspektywy. Dać radę narysować takie mrowie słupów i łuków i żeby się zbiegało? Toż to mistrzostwo świata. Autorem tej pracy jest Marta Świderska a teraz już Zaradzka 🙂Marta wraz ze swoim mężem Wiktorem prowadzą bodajże najlepszy kurs rysunku w Gdańsku. Pisze bodajże ponieważ to oczywiście moja subiektywna ocena ale porównując z niektórymi gdańskimi czy gdyńskimi szkołami rysunki to może mi się tak wydawać. Łuk podkowiasty czy przekroczony?Przykład pochodzi z Wielkiego Meczetu w Kordobie. Ma on swoją własną nazwę “Mezquita” Pochodzi z VIII wieku. Charakterystyczne jest tutaj zastosowanie łuk podkowiastego zwanego również łukiem przekroczonym. Nazwa łuk podkowiasty trochę wypacza ideę geometryczną tej konstrukcji. To nie jest podkowa tylko przekroczony łuk. I lepiej tej nazwy się ołówkiem nr. 11 - casa batloNiewątpliwie mistrzem rysowania ołówkiem jest Piotrek Banak. Nasz uczeń a teraz wykładowca. Taką oto pracę wykonał do programu “Archimistrz”No i jak? Podoba się? Ten przykład również pochodzi z terenów Hiszpanii. Mamy tu fragment tej słynnej loggi secesyjnej kamienicy Casa Batlo w Barcelonie. Kunszt tego rysunku ołówkiem nie polega tylko na świetnym warsztacie ale na umiejętności zbudowania przestrzeni tak zawiłej jak ciastowate formy Gaudiego. Rysowanie to rozrywka i nauka jednocześnie. Dziecko poznaje kolory i kształty, rozwija umiejętność obserwacji i pamięć wzrokową, a także ćwiczy dłoń. Rysunek pozwala dać wyraz uczuciom, gdy maluch jeszcze nie umie powiedzieć, co czuje. Rysowanie stanowi naukę skupienia się przez jakiś czas na jednej czynności. Dodatkowo, rozwija pamięć. Żeby narysować koleżankę, ciocię czy dziadka, maluch najpierw musi sobie przypomnieć, jak ta osoba wygląda. Zobacz film: "W jaki sposób zmienia się zachowanie dziecka od drugiego roku życia?" spis treści 1. Kiedy dziecko zaczyna rysować? 2. Jak nauczyć dziecko rysować? 1. Kiedy dziecko zaczyna rysować? Niewiele dzieci zaczyna rysować zanim skończy 12 miesięcy. W większości przypadków zdolność ta rozwijana jest ok. 3. roku życia, czyli w wieku, gdy są w stanie stworzyć rysunek chociaż trochę przypominający ludzką postać, czy domek. Jednak zanim dziecko weźmie się za rysowanie, będzie musiało rozwinąć dodatkowe umiejętności. Około 18. miesiąca życia maluch będzie potrafił już samodzielnie wodzić grubym pisakiem, czy kredką po kartce papieru. Narzędzie do rysowania będzie trzymać całą piąstką, a drugą rączką jednocześnie przytrzyma przesuwający się papier. W tym wieku dziecko może rysować zarówno prawą, jak i lewą ręką, co nie ma większego znaczenia na przyszłość. Pierwsze rysunki dziecka w wieku 18 miesięcy nie przedstawiają konkretnego zamysłu, po prostu maluch stara się pokryć białą kartkę kolorowymi gryzmołami. Może dopracować do perfekcji stawianie kresek lub kreślenie zawijasów, w zależności od tego, co w danym momencie trafi mu do głowy. Jednak 2-letnie dziecko jest już w stanie stworzyć ok. 20 różnych wzorów, które generalnie dzielą się na: długie, poziome zygzaki, krótkie kreski skierowane w różne strony oraz spirale, spełniające funkcje przyszłych kółek. Między drugim a trzecim rokiem zachodzi istotna zmiana. Malucha nie bawi już w kreski i zawijasy. Próbuje rysować ludzi, zwierzęta, domy, znane mu przedmioty. Zdarza się, że na początku pracy powie, co będzie tworzył, choć w trakcie pracy często zmienia zdanie. Dziecko ma tak bogatą wyobraźnię i tyle pomysłów, że nawet po skończeniu rysunku może za każdym razem inaczej wyjaśniać, co przedstawia. Chociaż obrazki wciąż pozostają dalekie od wierności oryginałowi, coraz łatwiej je odszyfrować. Maluch coraz lepiej panuje nad ruchami dłoni i coraz precyzyjniej odtwarza kształty. Umie zatem narysować linie, krzyżyki, trójkąty, prostokąty i kółka. Dzięki kółkom i kreskom dziecko może stworzyć pierwsze portrety, co najczęściej oznacza kółko w miejscy głowy i kreski w miejscu kończyn. Charakterystyczny dla dziecięcych rysunków jest także domek. W miarę, jak dziecko rośnie, jego rysunki stają się coraz bardziej realistyczne i bogate w szczegóły. 2. Jak nauczyć dziecko rysować? Nauka rysowania jest zabawna i edukacyjna. Pozwala dziecku na zabawę w momencie rozwijania kreatywnych umiejętności. Trzeba jednak pamiętać, że nauka nowych rzeczy jest dobra, ale dziecko powinno mieć też trochę wolnego czasu na robienie czegoś mniej twórczego. Aby pomóc dziecku w rozwijaniu omawianych umiejętności, można pomóc mu rysować w domowej atmosferze w wolnym czasie. Bardzo ważne jest, aby dobrze nauczyć dziecko podstaw podczas nauki rysowania. Warto zacząć od podania maluchowi kartki papieru, ołówka i gumki do wycierania. Nauka rysowania zaczyna się od uczenia dziecka podstawowych kształtów takich jak kwadrat, koło, trójkąt i prostokąt. Następnie można ćwiczyć z maluchem spirale i krzywe linie. Dobrze jest, jeśli dziecko umie powtarzać kształty rysowane przez rodziców. Dalej należy ćwiczyć z dzieckiem rysowanie bardziej skomplikowanych kształtów i przedmiotów. Na początku warto wybrać znane maluchowi obiekty, jak piesek, dom, owoce, samochód i tak dalej. Należy zwracać uwagę dziecka na rozmiary i wierność szczegółom. Gdy dziecko nieco podrośnie, z czasem, można uczyć je eksperymentowania z kontrastami i cieniami. Dziecko w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które wykazuje zdolności plastyczne i chęć do ich rozwijania, warto wyposażyć w odpowiednie dla wieku malucha książki ze wskazówkami do rysowania i malowania. polecamy Będziesz w stanie uchwycić moment eleganckiego tańca, jeśli wiesz, jak narysować baletnicę. Poniżej znajdują się 2 opcje obrazu. Ktoś chce namalować początkującą baletnicę, która wygląda jak bohaterka z anime. Inni mogą polubić drugą metodę obrazowania, która pomoże narysować profesjonalną tancerkę. Młoda baletnica. Zaczynamy tworzyć od głowy Mała kreślarzka może zobrazować taką właśnie bohaterkę, jest zabawna i urocza. Teraz dowie się, jak narysować baletnicę. Dla początkujących opcja ta jest idealna, ponieważ ten obraz nie musi rysować szczegółów twarzy, każdy z nich jest narysowany za pomocą tylko jednej linii. Rozpocznij tworzenie, rysując okrąg. Ustaw arkusz papieru pionowo, zaznacz kontury okręgu. Na dole tej figury narysuj poziomy owal. Pomoże to przedstawić pulchne policzki dziewczynki. Oto, jak krok po kroku rysować baletnicą ołówkiem. W środku okręgu narysuj dwie zakrzywione linie - są to zmrużone oczy bohaterki płótna. Prawie ta sama zaokrąglona linia, podobna do odwróconego niebiańskiego miesiąca, rysuje się trochę pod oczami - to zadarty nos mała tancerka. Jej usta również pomogą utworzyć półkolistą linię, ale jest ona zakrzywiona w dół. Pozostaje przedstawić 2 brwi i można pomalować twarz wzdłuż konturów, oznaczając wybrzuszone policzki. Narysuj fryzurę baleriny - gładkie włosy, kok na czubku głowy i możesz przejść do obrazu innych części ciała. Ciało, ręce, nogi Teraz, jak narysować baletnicę dalej. Od podbródka jest pionowa linia, która jest na dole lekko zgięta w lewo. Odciągnij od niej prawą i lewą stronę, zarys. Masz ciało małego tancerza. Od ramion po obie strony linii. Na ich końcach narysuj mały okrąg - jest to schematyczne przedstawienie dłoni. Narysuj ręce dziewczyny, korzystając z ich schematu. Na końcu kręgów, dłonie, wyciągnij palce. Pierwsze do rysowania stóp. W dolnej części ciała, w środku, narysuj małe kółko. To jest górna część lewej nogi tancerza. Utworzysz ten sam szczegół prawej nogi za pomocą małej filiżanki. Na tych rysunkach powstają dwie linie. Pierwszy spada, drugi - po lewej. Jak już zrozumiałeś, tancerz stoi na jednej nodze i rozciąga drugą z powrotem. Wykonuje ruch fouette lub inny balet. Zakończ pierwszy rysunek Teraz narysuj schemat nóg, przedstawiający buty pointe na ich końcu. Sznurowanie, którym są przymocowane do nogi, wiąże się wokół łydki. Mówiąc o tym, jak narysować ballerinę w ołówku etapami, należy zauważyć, że nadszedł czas, aby usunąć linie pomocnicze. Łatwo zrobić gumkę. Ubierz tancerkę w strój kąpielowy i puszystą spódnicę. Górna część ubioru - na cienkich ramiączkach, pasuje do figury dziewczyny. Spódnica - półokrągła, rysuje dolną falistą linię. Jeśli jesteś zadowolony z obrazu, możesz go zostawić w ten sposób. Pokoloruj swój obraz, jeśli chcesz. Na włosy czarne sukienka ołówkowa zrobić różowy. Oto, jak narysować baletnicę, która wciąż jest dość mała. Jeśli chcesz przedstawić dziewczynę, profesjonalną tancerkę, skorzystaj z poniższych wskazówek. Rysujemy dorosłą baletnicę, zaczynając od schematu głowy i tułowia Narysuj także pełną wdzięku dziewczynę, zaczynając od kół. Dwa z nich będą tego samego rozmiaru. Najpierw narysuj pierwszy, umieszczając go na górze arkusza. Od dołu w prawo, narysuj małą prostą linię, na jej końcu przymocuj krąg o tym samym rozmiarze, co właśnie pokazano - jest to górna część ciała. Z tego koła w dół i nieco w lewo narysuj inną linię, ale jest ona większa od poprzedniej. Na końcu też narysuj okrąg, ale jest on nieco większy niż poprzednie dwa. Jest to schematyczna reprezentacja bioder tancerza. Stwórz jej nogi dwiema liniami prostymi. Pierwszy jest rysowany od koła w dół, drugi - w lewo i nieco w górę. Oto jak narysować baletnicę, aby przekazać jej obraz w czasie ruchu tanecznego. Szkic nóg i ramion Teraz musisz narysować wierzchołek stopy, łydki i stopa. Robisz to za pomocą owali, które są lekko sfazowane do dołu. Górna jest największa, kończy się kolanami. Dalej jest mniejszy owal - są to silne cielęta. Nosi pointe buty na nogach i skarpetki są wyciągnięte. Małe kółko, które zostanie wyciągnięte z górnej części ciała, wkrótce zmieni się w ramię dziewczyny. Z lewej strony i trochę w górę pojawia się gładka linia, która wkrótce stanie się dłonią tancerki. Zarys linii pomocniczych Wykonując ruch taneczny, odwróciła głowę. Przekazanie tego pomoże rysom twarzy. Oko i nos są prawie na tej samej prostej linii. Gdy dziewczyna jest zwrócona twarzą do widza z profilu, widać tylko jedno z jej oczu. Pomaluj usta, brodę. Włosy pomogą przekazać fakt, że baletnica jest w ruchu: rozeszły się. Nakreśl ich linię wzrostu i pokaż objętość kilkoma lekko falistymi liniami ułożonymi poziomo. Mówiąc o tym, jak stopniowo narysować baletnicę ołówkiem, muszę powiedzieć, że szyja dziewczynki jest szczupła i cienka, tak jak jej obóz. Jest to jeszcze bardziej widoczne, gdy tancerz odrzuca jej głowę. Od spodu brody do początku klatki piersiowej, narysuj linię prostą w dół i lekko w prawo. Zdjęcie pokazuje tę funkcję na czerwono. Następnie narysuj klatkę piersiową baleriny, jej brzuch. Z linii bioder narysuj bujną spódniczkę tancerki, a następnie pociągnij ją z powrotem i zakończ górną część ciała dłońmi. Nie zapominaj, że szczotki, palce dziewczyny są cienkie. Opierając się na utworzonych wcześniej owalach, zaznacz nogi bohaterki, mając na stopach buty pointe. Dopełniamy sztuki Na tym etapie należy usunąć linie szkicowe za pomocą gumki i kreski w górnej części nóg. Tutaj rysujesz tancerza tutu. Zdjęcie pokazuje, jak nadać mu objętość. Zaznacz pod pachą, a następnie narysuj górną część sąsiedniego stroju. Oto jak narysować baletnicę etapami za pomocą ołówka. Jeśli chcesz, możesz zobrazować scenę, pozwolić wdzięcznej dziewczynie szybować przez nią w magicznym tańcu. Kartka zamazana, pusta albo kolorowa – malowidła twojego dziecka nie są dziełem przypadku. fot. Rysowanie to jedno z ulubionych zajęć maluchów. Niektóre rysunki mogą być proste, a inne wyglądać jak dzieła sztuki. W ten sposób dzieci wyrażają swoje uczucia, pragnienia, lęki, niepokoje oraz myśli. Rysunki zmieniają się razem z dorastającym dzieckiem. Na początku są to zwykle niewyraźne bazgroły, które z czasem stają się interesującymi obrazkami. Viktor Lowenfeld, który badał związek twórczości z rozwojem dzieci, wymienia sześć poziomów ekspresji rysunkowej u najmłodszych. Gdy dziecko ma 2,5 roku, bazgrze i gryzmoli. Między 4. a 6. rokiem życia ma miejsce preschematyzm. Przez kolejne trzy lata trwa schematyzm. Realizm rodzi się około 9. roku życia. Pseudorealizm przypada na lata 11-13. Po 13. roku życia ma już miejsce wizualizm, czyli rysunkowa adolescencja. Co zdradzają dziecięce rysunki? Dla rodziców rysunki mają przeważnie wartość sentymentalną. Niewiele osób zdaje sobie jednak sprawę, że w malowidłach dzieci można czytać jak w otwartej księdze. – Rysunek powinno się potraktować jak życie człowieka. Należy zwrócić uwagę, czy jest on wypełniony, czy też pusty, czy przestrzeń została wykorzystana w odpowiedni sposób. Wypełniony obraz może oznaczać radość życia albo wyrażać jej pragnienie. Z kolei zapełnianie brzegów kartki można porównać z wahaniem, odgraniczaniem się, powściągliwością – zaznacza Rose Fleck-Bangert w poradniku „O czym mówią rysunki dzieci”. Rysunek stanowi dla dziecka najłatwiejszą formę komunikacji i pojawia się wcześniej niż umiejętność pisania. Dla dziecka plastyka jest środkiem wyrazu. Budzi zarówno pozytywne skojarzenia, jak i negatywne uczucia. Rozwija zdolności manualne, usprawnia proces koncentracji, obserwowania i zapamiętywania. fot. Dziecięce rysunki - w jaki sposób interpretować? Rose Fleck-Bangert twierdzi, że rysunki dziecka można i trzeba interpretować. I tak kartka pełna żywych barw jest typowa dla malucha spontanicznego, radosnego, pełnego energii. Uwaga na zamazane albo starte elementy – mogą oznaczać konflikty i niespełnione życzenia. Jeśli dziecko ciągle rysuje to samo, tworzy monotonne reprodukcje, kopiuje, to znaczy, że brakuje mu pewności siebie, jest wycofane i ma defensywne podejście do życia. Wnikliwie obserwuj dzieła swojej pociechy, bo zwykle są odzwierciedleniem stanu emocjonalnego. Dzieci malując, wyrażają swoje uczucia. Na przykład rysują rodzinę bez taty, bo ten akurat wyjechał. Mogą czuć się przez to samotne. Rysunkami manifestują swoje ukryte pragnienia lub naprawiają kompleksy. Wtedy malują siebie z zabawkami, zwierzakami, ubraniami, których nie mają, a o których marzą. Żeby zinterpretować rysunki dziecka, warto czasami pozwolić mu malować nawet po… ścianach. Zobacz więcej: Praca domowa w postaci zaplanowania własnego pogrzebu?! Dziecięce rysunki - jak na nich wygląda rodzina? Specjaliści twierdzą, że ze wszystkich malowideł dziecka szczególną uwagę warto zwrócić na rysunki rodziny. To on ukazuje miejsce malucha wśród bliskich, jego stosunek do rodziców czy rodzeństwa. Na kartce papieru dziecko nie hamuje swoich myśli, uczuć. Dlatego rysunek rodziny może być również dla niego formą ucieczki. Rysunek rodziny powinno się analizować na poziomie graficznym (układ postaci na kartce), interpretując wzajemne stosunki między namalowanymi osobami i sposób, w jaki dziecko rysuje człowieka. Najważniejszy jest jedna poziom treści rysunku. Przyjęło się, że osoba, którą dziecko rysuje jako pierwszą, jest tą, do której najbardziej się przywiązało. Ojcowie silniej tkwią w pamięci jedynaków. Dziewczynki zwykle najpierw rysują mamę. Oddalenie osób na rysunku pokazuje brak więzi w rodzinie. Niekiedy zdarza się również, że na rysunku nie ma samego… dziecka. Może to oznaczać rozluźnienie więzi, poczucie osamotnienia i odrzucenia. fot. Dziecięce rysunki - jak odczytywać kolory? Philippe Wallon w książce „Rysunek dziecka” zwraca uwagę na symbole, które mogą świadczyć o deficycie rozwoju. Jak twierdzi specjalista, często w pracach takiego dziecka dostrzec można stereotypowość, ubóstwo wypowiedzi. Takie rysunki zawierają elementy dziwne i potworne. Dziecko lękliwe i pełne zahamowań rysuje bardzo małe postacie, zaś to, które ma o sobie wysokie mniemanie nadaje im bardzo duże rozmiary. Wzór dziecka niestałego emocjonalnie jest chwiejny i niedokończony, dziecko cierpiące na obsesje gromadzi szczegóły i stereotypy, zaś zatrwożone nie rysuje rąk. Oznaką depresji mogą być ciemne kolory, z kolei odcienie szarości świadczą o lęku, niepokoju, niepewności. Niski poziom staranności na rysunku może świadczyć o silnym napięciu psychicznym. Czy twoje dziecko rysuje ziemię, wyraźnie zaznaczone podłoże? Potrzebuje wsparcia, czuje się zagrożone. Nieproporcjonalnie duży dom oznacza konflikty w rodzinie, brak poczucia bezpieczeństwa. Powracające elementy (często geometryczne) symbolizują zazwyczaj stany lękowe. Nasze ulubione kolory bardzo dużo mówią o osobowości. Zobacz więcej: Jakie są etapy rozwoju mowy dziecka? Wielu rodziców przesadza jednak z potrzebą analizy rysunków dziecka – zwłaszcza u maluchów, które, jak twierdzi Viktor Lowenfeld, po prostu bazgrzą. Dlatego nie zamieniaj się w domowego detektywa za każdym razem, gdy twoja pociecha sięga po ołówek czy kredki. Rose Fleck-Bangert zauważa, że nie każdy obrazek musi zawierać głęboki sens, nie wszystkie symbole należy rozszyfrowywać, nie każda tajemnica zamieszczona na rysunku musi być odkryta, zinterpretowana, wyjawiona. – Dzieci malują, ponieważ sprawia im to przyjemność. Rysują, bo w danym momencie nie mają czegoś bardziej interesującego do robienia. Może być też tak, że w danym momencie maluje ich przyjaciel, dlatego zaczynają go naśladować – wyjaśnia Rose Fleck-Bangert. Trzeba zatem pozwolić dziecku na twórczą swobodę, szanować jego świat i starać się rozwijać jego wyobraźnię oraz zmysły. Dorośli o swoich uczuciach opowiadają partnerom i przyjaciołom, a gdy nie radzą sobie z emocjami, szukają pomocy terapeuty. Dzieci dopiero odkrywają skomplikowany świat uczuć. Zanim opanują sztukę mówienia o swych emocjach, wcześniej je… rysują. Obrazki są mapami osobowości ich autorów, którzy wyrażają w nich swoje lęki, marzenia i potrzeby i rysują to, o czym nie potrafią lub nie chcą mówić. Analiza prac plastycznych jest jedną z głównych metod, jaką posługują się psychologowie pracujący z dziećmi. Według nich maluchy kredkami manifestują swój stan fizyczny i psychiczny, podświadomie nasycając rysunek najważniejszymi dla siebie treściami. Ale uwaga: nie wystarczy obejrzeć jednego obrazka, by wiedzieć, czego pragnie lub boi się pociecha. Pojedyncza praca to informacja o jej stanie emocjonalnym na daną chwilę, odbicie tego, co wydarzyło się w ciągu dnia. Dopiero analizując 8-10 rysunków wykonanych na przestrzeni miesiąca, dwóch, można pokusić się o wyciąganie głębszych wniosków na temat osobowości i potrzeb dziecka. Pamiętajmy też, by zwrócić uwagę na prozaiczne kwestie, które mogą wpływać na jakość, a co za tym idzie, przekaz pracy małego artysty. Czy brzdąc miał czas skończyć rysunek, czy dysponował pełną gamą kredek, farb itd.? Kiedy już zadbamy o odpowiednie materiały i zbierzemy serię dzieł małego artysty, możemy zabrać się za ich analizę. ROZMIESZCZENIE ELEMENTÓW Dzieci najważniejsze elementy rysują na środku kartki - w centrum ich prywatnego wszechświata. Takie rozmieszczenie oznacza stabilny stan emocjonalny - zwłaszcza jeśli analizujemy portret rodziny, czyli typ rysunku najczęściej służący psychologom do diagnostyki. Najlepiej, gdy wszystkie postaci umieszczone są centralnie, bądź "idą" z lewej strony do prawej. Dziecko prawidłowo się rozwija i od właściwego maluszkom przywiązania do mamy powoli przechodzi ku większej samodzielności. Lewa strona kartki to tzw. obszar matki, symbolizujący zarazem przeszłość, prawa zaś to obszar ojca oznaczający przyszłość. Jeżeli nasz potomek umieszcza wszystkie postaci bliżej lewej krawędzi kartki, może to oznaczać, że jest bardzo silnie przywiązany do matki i boi się od niej odłączyć (świadczą o tym również postaci zwrócone twarzami, dłońmi czy nogami w lewo). Jeśli dziecko rysuje ludziki po lewej stronie obrazka, ale tak, że są zwrócone w prawo - ku ojcu, symbolizuje to jednocześnie więź z mamą, ale i ciekawość przyszłości, rodzącą się chęć zmierzenia się z samodzielnością. Górę kartki uważa się za obszar duchowy - sferę marzeń i pragnień. Gdy maluch umieszcza elementy głównie przy górnej krawędzi (a reszta papieru jest pusta), oznacza to, że ma bardzo rozwinięty obszar duchowy. Być może wręcz stara się uciec od rzeczywistości w marzenia. Np. dzieci z domów, gdzie jest dużo kłótni, rysują u góry siebie i rodziców uśmiechniętych, szczęśliwych, trzymających się za ręce. Ale w sferze marzeń mogą się też znaleźć zwykłe rzeczy, które brzdąc bardzo chciałby mieć, np. rowerek czy jakieś zwierzątko. Z kolei dolna część obrazka to rzeczywistość - jeżeli tu dziecko umieszcza główne elementy, nie ma powodu do niepokoju. Maluch czuje się pewnie i bezpiecznie w prawdziwym świecie. KOLEJNOŚĆ RYSOWANIA Jeśli chcemy wiedzieć, z kim nasza pociecha jest najsilniej emocjonalnie związana, warto obserwować ją przy pracy: portretując rodzinę, najważniejszą dla siebie osobę narysuje jako pierwszą. Warto też zwracać uwagę na to, czy w serii rysunków rodziny pojawiają się wszyscy jej członkowie. Jeżeli kogoś na ogół brakuje, może to znaczyć, że maluch ma kłopoty w kontaktach z tą osobą. Świeżo upieczeni bracia i siostry czasem nie uwzględniają na obrazku nowego rodzeństwa, co jest sygnałem, że nie radzą sobie z sytuacją, jeszcze nie zaakceptowali powiększenia rodziny. Jeśli malec nie umieszcza na rysunku siebie (tylko np. mówi: "Ja przecież tu jestem", pokazując na siebie palcem) - oznacza to, że czuje się odsunięty, niepewny. Uwolnij duszę artysty drzemiącą w każdym dziecku RELACJE MIĘDZY OSOBAMI Oglądając portret rodziny, warto przyjrzeć się interakcjom między postaciami. Czy ludziki są blisko siebie, trzymają się za ręce, dotykają się? Jeśli tak, to świetnie - brzdąc czuje, że członków rodziny łączą bliskie więzi emocjonalne. Wyciągnięte ku innym postaciom, ale sztywne jak u stracha na wróble ramiona i brak kontaktu dotykowego oznaczają pewien chłód w rodzinnych relacjach. Podobne problemy z komunikacją sugerują postacie stojące obok siebie "na baczność". Najlepiej, gdy wszyscy są narysowani na jednym planie. Jeśli np. tata znajduje się na drugim (jest schowany za drzewem itp.), sygnalizuje to oddalenie emocjonalne - rodzic dużo pracuje, dziecko rzadko go widuje i nie czuje z nim silnej więzi. Niedobrze, jeśli malec rysuje postać odwróconą tyłem. Sugeruje to, że dana osoba w jego przekonaniu nie pasuje do reszty. Ważne jest również, czy na obrazku rodzina ma grunt pod nogami - fruwająca w próżni może oznaczać, że maluch czuje się w niej niepewnie, brakuje mu oparcia. WIELKOŚĆ I PROPORCJE Dopiero 7-latki potrafią rysować z zachowaniem właściwych proporcji - w pracach młodszych dzieci często np. tata jest większy niż dom, a kot wielkości drzewa. Tak więc, analizując rysunki dziecka, należy zwracać uwagę tylko na duże dysproporcje w wielkości postaci. Niepokojące jest, gdy jedna osoba jest wyjątkowo mała względem innych. Jeśli maluch rysuje tak siebie, może to oznaczać, że czuje się stłamszony, niewidoczny, w cieniu pozostałych członków rodziny. LICZBA SZCZEGÓŁÓW Zwróćmy też uwagę, czyja postać na obrazku jest wyjątkowo dopracowana - maluchy najstaranniej ozdabiają te osoby, z którymi są najmocniej związane. Ale uwaga: jeśli np. starsza siostra jeździ konno, to rysując ją w toczku i bryczesach, dziecko po prostu odwzorowuje rzeczywistość. Należy też pamiętać, że duża liczba szczegółów jest charakterystyczna dla rysunków 5-latków. Zwłaszcza dziewczynek, które w tym wieku rozwojowo zwracają wielką uwagę na wszelkie przejawy kobiecości. Stąd na ich obrazkach kokardki, wywinięte rzęsy, duże usta, kwiaty we włosach i mnóstwo korali. Jednak młodsze i starsze pociechy szczegółowo ozdabiają tylko osoby dla siebie najważniejsze (lub samych siebie, co może świadczyć o tym, że dziecko jest mocno skupione na sobie). UŻYTE KOLORY Rodzice często przywiązują nadmierną wagę do kolorystyki prac swoich pociech. Według psychologów ważniejsza od barw jest treść rysunku, kolory są tylko potwierdzeniem tego, co z niej wynika. Niemniej warto zwrócić uwagę na paletę barw. Pogodny maluch najczęściej sięga po kredki w żywych, jasnych barwach: zielone, błękitne, fioletowe, czerwone, żółte, pomarańczowe. Niepokojącym sygnałem są serie prac, w których dominuje jeden kolor. Np. 8-10 rysunków z przewagą czerni może świadczyć o smutku, przygnębieniu dziecka, seria prac mocno czerwonych sygnalizuje sporą dozę agresywności, silny pomarańczowy to oznaka nadruchliwości i chęci bycia zauważonym, dużo szarości zdradza lęk, niepokój, niepewność. Prace "przezroczyste", szkicowe, bez wypełnienia kolorami mogą świadczyć o tym, że dziecko próbuje ukryć własne uczucia (ale uwaga: wypełniać kolorem zaczynają dopiero 4-latki). Warto też pamiętać, że mali artyści miewają w swojej twórczości różne okresy kolorystyczne, kiedy to zafascynowani są konkretnymi barwami (np. brązową - wtedy bowiem, gdy dziecko uczone jest "nocnikowania", często rysuje na brązowo, oswajając i przerabiając w ten sposób temat higieny i zawartości nocnika). RODZAJ KRESKI Mocne, długie, ciągłe linie świadczą o odwadze, pewności siebie i energii. Chaotyczne, zamaszyste, porwane kreski są często sygnałem nadpobudliwości. Wtedy dziecko potrafi tak silnie przyciskać kredkę czy ołówek, że aż dziurawi papier. Ale również maluchom bez nadpobudliwości psychoruchowej zdarzają się rysunki jakby wyrzeźbione w kartce. To oznaka targających dzieckiem silnych emocji. Jeżeli to jeden, dwa rysunki, nie ma powodu do niepokoju - niedawno zdarzyło się coś ważnego dla malca i w ten sposób odreagowuje nadmiar wrażeń. Gdy jednak brzdąc przez dłuższy czas tak samo silnie stawia kreski na kartce, należy się przyjrzeć jego emocjom. Słabe, niepewne, drżące linie kreślą często dzieci nieśmiałe, zahamowane, zamknięte w sobie. Ale pamiętajmy, że jednorazowy "pajęczy" rysunek jest odbiciem stanu dziecka na dziś, dopiero z serii prac rysowanych tzw. drżącą ręką można wyrokować, że nasza pociecha ma kłopoty z poczuciem własnej wartości. POWTARZAJĄCE SIĘ RZECZY Jeśli w serii prac pojawia się wciąż ten sam przedmiot, często jakby dodany, niezwiązany z resztą rysunku, może to świadczyć o nierozwiązanym problemie, z którym dziecko się boryka (np. gips, narysowany na nodze mamy podczas kąpieli w morzu, zdradza, że malec wciąż przeżywa wizytę w szpitalu, gdzie leżała po operacji kolana). Generalnie wszelkie uporczywe powtórzenia sugerują, iż maluch próbuje dać sobie radę z jakimś problemem. MOTYW DOMU I DRZEWA To ważne znaki na dziecięcych obrazkach. Drzewa symbolizują rodziców, opiekunów, osoby bliskie. Najlepiej, gdy są narysowane dwa - jedno może sugerować, że mały człowiek nie czuje dość mocno obecności drugiego rodzica w swoim życiu. Malutkie drzewa mówią zwykle o poczuciu niższości, z kolei bardzo duże informują o tym, że dziecko może mieć skłonności do agresji. Jeśli brzdąc nie zaznacza linii ziemi pod drzewem, świadczy to zwykle o jego podatności na stres, a jeśli ją rysuje, ale bez korzeni drzew, być może odcina się od jakichś silnych emocji. Ułamane gałęzie i rysy na pniu bywają znakiem wypadków i chorób w rodzinie, a wiewiórka w dziupli to motyw pojawiający się na rysunkach dzieci z rozwiedzionych rodzin (dziupla jest symbolem tajemnicy, zwierzątko w niej oznacza zakłócenia w kontaktach rodzinnych). Podobnie dwa domy lub dom podzielony na pół - to również znak rozłamu w rodzinie, rozwodu. Jeżeli maluch przesadnie ozdabia okolicę domu (krzaki, kwiaty, ścieżka, płotek itd.), może to świadczyć, że ma potrzebę dokładniejszego uporządkowania otaczającego go świata i brakuje mu poczucia bezpieczeństwa. Mocno dymiący komin zdradza duże napięcia wewnętrzne u dziecka, ogromne drzwi w domu sugerują zależność od innych, a okna zasłonięte firankami świadczą o tym, że nasza pociecha silnie się kontroluje. TWARZE Z UŚMIECHAMI I BEZ Wiadomo, im więcej uśmiechów na rysunkach naszej pociechy, tym lepiej. Wesołe buźki są dowodem na to, że dziecko postrzega swoich bliskich jako szczęśliwych. Smutne wyrazy twarzy przeciwnie - są echem napięć między domownikami. Warto wzmóc czujność, zwłaszcza gdy dziecko jedną i tę samą osobę rysuje ciągle z ustami w podkówkę lub z groźnie uniesionymi brwiami. Seria takich rysunków może świadczyć, że mały człowiek niezbyt lubi tego kogoś, boi się go albo coś innego stoi na przeszkodzie w ich wzajemnych kontaktach. Jeszcze gorzej, gdy nie zaznacza oczu i ust na twarzy jakiejś osoby - obawy lub niechęć do niej może być u malucha wyjątkowo silna. Jeśli na swoim autoportrecie dziecko unika ust i oczu, sygnalizuje to, że ma kłopoty z wyrażaniem uczuć, jest bardzo zamknięte w sobie. KIEDY DO TERAPEUTY Warto pamiętać, że podane interpretacje mają charakter ogólny. Analizując rysunki, należy brać pod uwagę również indywidualne czynniki, jak np. rozwój dziecka, jego wiek, sytuację życiową itp. Ważne jest także, aby rodzice sami nie wyciągali zbyt daleko idących wniosków. Jeżeli coś ich zaniepokoi w pracach pociechy, lepiej, żeby skonsultowali się z psychologiem dziecięcym. Joanna Andrzejewska- terapeutka dziecięca, szefowa warszawskiego Centrum Doradztwa i Edukacji Sukces

jak się rysuje dziewczynkę